Sjonge jonge, aangereden worden door je eigen hond. Het zal je maar overkomen, bam, op je muil door je eigen hond! Zij (de hond) deed precies wat ik aan haar vroeg:
’Noa, deze kant.’
Tja en vol gas kwam ze, met een strakke binnenbocht waar zelfs Max Verstappen nog een puntje aan kan zuigen. Strak onder de mountainbike door, het rubber van de teennagels branden nog lang na op
het asfalt. Mijn broek, knie en ego smeulden wat na op hetzelfde asfalt.
Hoe dan?! Wederom zo’n leiderschapsvraag. Wat had ik beter kunnen doen?
Het zorgt ervoor dat we een extra training inplannen met onze hondentrainer, laat maar zien hoe we beter deze draak mogen aansturen. Zucht, want dan doen de draken het natuurlijk keurig, luisteren, aan de voet enz.
Het levert op de donderdag voor Pasen een mooi gesprek op. De trainer is ook werkzaam in het ziekenhuis. Ze is het wat kwijt, de compassie voor de zorg. De agressie van patiënten of hun bezoekers, het verlenen van zorg in een wereld die steeds meer van je vraagt. Je uren inzet, de gebroken diensten, de irritante app groep van collega’s die constant iets van je vraagt.
Al die kak protocollen en regels die voorbijgaan aan de verbinding van mens tot mens.
'Ina, soms ben ik er zooooooo klaar mee. Maar wat dan, wat past er dan echt bij mij.'
foto: hai-tran-tt_HFMMae1w-unsplash
De sexy oude man
Voor mij is het antwoord vaak als mensen wat doorzagen op mijn mijn Dare! brengt organisaties in beweging.
De kleur rood staat i.i.g. voor dynamiek, daadkracht en mijn eeuwige vuur dat ik graag wil doorgeven. Maar in mijn achterhoofd zit altijd de uitspraak van een oude sexy man:
‘Om anderen te kunnen bewegen moet je zelf bewogen zijn.’
En oft het nou echt een sexy man is?! Het is een monnik, mister Benedictus uit de zesde eeuw die je veel kan leren over leiderschap.
Maar ja, daar staat de trainer dan, met naast haar genoeg collega’s die twijfelen over het goede doen in de zorg. Maar wat past bij mij?! In google levert het bij de zoekterm genoeg cijfers op als ik deze vraag in toets: Ongeveer 105.000.000 resultaten (0,43 seconden)
Durf je naast de gaten in je rooster ook tijd in je agenda te maken voor jezelf? Eerlijk kijken naar wat jou inspireert, naar de balans tussen compassie voor jezelf en voor de ander. Rust nemen?!
Zo op deze eerste zondag na Pasen geef ik je wat mijmerelij mee.
Tip van Ome Benedictus!
Dus wat past bij mij? Of kan je nog wat leren van een oude monnik en de geschreven en ongeschreven regels voor het leven?!
De Benedictijnen in Umbrië leven nog altijd volgens De Regel van Benedictus. Het is een betoog ‘gericht tot jou, wie je ook bent.’
Benedictus vraagt je alle kwaliteiten die je in je hebt en je tijd goed te
gebruiken. Je hebt geen tijd te verliezen en moet het nu doen. Dat betekent iedere dag opnieuw wat je ‘hoort’ in daden om te zetten. De proloog roept je op om op weg
te gaan met een bestemming voor ogen en op die weg je richting bij te sturen, niet af te wijken en ook bij tegenspoed vol te houden. Benedictus spreekt de lezer aan op zijn
verlangen naar die bestemming.
foto: wikipedia Pietro_Perugino_cat48l
Benedictus pleit voor drie pijlers waarop het kloosterleven rust: werken, bidden en studeren.
Nou hoef je niet gelijk je handen te vouwen maar kan je een poging doen om dagelijks een evenwicht, reflectie op je handelen en nieuwe inspiratie opdoen. Dit evenwicht stimuleert maat houden.
‘Het is immers de vaste regelmaat die tot diepgang voert
en leidt tot daadwerkelijke verandering.’
Want ja anders blijf je maar doordenderen is deze achtbaan van het leven. Staat er op je grafsteen: ‘Had ik maar……’ i.p.v. ‘eindelijk rust, wat een druktemaker in het leven’
Hoe doe ik dan dan?! Want in het leven van die beste Benedictus in het jaar 540 was er geen Netflix abonnement, Insta en al die andere afleidingen, hij heeft lekker lullen maar hoe doe ik dat als waarde mensch anno 2022.
Da’s hard werken als het gaat om discipline en je eigen keuzes maken.
De sleutel tot verandering
Wat je toch uit dit stoffige verhaal kan lezen zijn de Tijdloze Regel(s).
Dat klinkt natuurlijk allemaal mooi, maar hoe kreeg Benedictus het eigenlijk voor elkaar om zo te leven? Je hebt te maken met je dagelijkse leven, in de maatschappij, met emoties, met driften. Hoe ga je daar mee om?
Benedictus deed dit: ‘Wat er ook gebeurt, hij wijst nooit naar een ander, maar onderzoekt wat hemzelf bezighoudt. Denk bijvoorbeeld aan zijn reactie op de poging van de monniken om hem te vergiftigen. Hij trekt zich terug en neemt zichzelf onder de loep. Daar ligt immers de sleutel tot verandering.’
Werk altijd binnen je cirkel van invloed, zou Stephen Covey gezegd hebben. In het klooster van nu geeft Padre Cassiano hier zijn eigen invulling aan: als monnik leerde hij te bidden met zijn handen gevouwen. Daarbij kreeg de rechterduim de betekenis van mededogen en de linker duim die van rechtvaardigheid. Iedere keer dat hij zijn handen vouwt, beseft hij dat mededogen belangrijker is dan rechtvaardigheid.’
Is dat duimen draaien toch best een nuttige Mindfulness oefening geworden😉
foto: amol-tyagi-0juktkOTkpU-unsplash
Wat je doet moet je van harte doen. Benedictus vraagt je om het hogere dat je wilt bereiken lief te hebben met heel je hart, heel je ziel, heel je kracht. Daarna kun je die liefde met enthousiasme en energie uitstralen naar de mensen met wie je leeft en werkt.’
Dus als je compassie in de zorg of welk vakgebied dan ook aan het versnipperen is. De baaldagen komen voor de straaldagen dan heb je wat te doen!
👉Er is moed voor nodig om niet ontmoedigd te raken.
Overal om ons heen is er sprake van vooruitgang en verandering; tegelijkertijd is er niets nieuws onder de zon.
Oefening |
Zet de kookwekker op tien minuten en maak een lijst van alle dingen die je kunt bedenken die nu beter zijn dan vijf jaar geleden. Denk groots, zoals verbeteren van de mensenrechten, technologische innovaties, nieuwe kunstwerken. Bedenk ook wat er op persoonlijk niveau is gebeurd, zoals dingen die je hebt gemaakt, bereikt of ten goede hebt veranderd. Laat het werk dat nog steeds gedaan moet worden een katalysator zijn voorhoop en niet voor wanhoop.
foto: liam-simpson-CmyfWyTxjA8-unsplash
👉Hoop is een investering in nieuwsgierigheid.
Oefening|
Vind een gemakkelijke stoel of ga liggen en doe je ogen dicht.
Ontspan je lichaam. Haal een paar keer diepadem om rustig te worden.
Stel je voor dat je over een pad of een weg loopt. Je bent op weg om je toekomstige ik te ontmoeten. Waar loop je? Langs een felverlichte straat in de stad? Door een bos? Langs een landweg? Merk je omgeving op door op de levendige zintuiglijke details te letten. Besteed aandacht aan wat je ziet; merk de geuren, geluiden, smaken en de lichamelijke sensaties op. Nu ben je aangekomen op de drempel van je toekomstige ik. Waar woont je toekomstige ik? In een wolkenkrabber? Een houten blokhut? Een huis met een brede veranda? De deur gaat open. Je toekomstige ik begroet je. Hoe ziet je toekomstige ik eruit? Wat heeft hij of zij aan? Omarm hem of haar, of geef hem of haar een hand. Vraag dan: ‘Wat wil je dat ik weet?’
Van waakvlam naar brandend vuur!
Het verhaal van Patti Smith
Toen ik jong was leek alles zo simpel. Ik voelde me aangetrokken tot kunst en literatuur, dus ik besloot dat ik schrijfster zou worden en een magisch boek als Peter
Pan of Alice in Wonderland zou neerpennen. Maar hoe erg ik me ook op dit pad richtte, er was altijd iets wat me weg trok en ik zwierf over onverwachte wegen met geweldige bochten en
wendingen.
En ik leerde dat we allemaal Pinokkio zijn: we beginnen ons leven, zwaaien naar onze vader en moeder met onze schoolboeken in de hand, en hopen dat we het goed zullen doen. Maar
we worden deze kant en die kant op gedraaid. We maken fouten, we dwalen af van het pad, we wankelen, strompelen en voelen ons misschien berouwvol, rebels of
verslagen. Het lijkt of we de weg kwijtraken. Maar dat geeft niet! Als we ons vlammetje levend houden, ons eerste gevoel van enthousiasme voor wie we zijn, zonder invloed of
interventie van anderen, zullen we zegevieren.
En net als Pinokkio zullen we, ondanks al zijn overtredingen, de moed vinden om ons te verenigen met ons vlammetje en beloond worden. En de beloning is het volgende: we worden onszelf.
foto: café Mickey
In mijn leven heb ik vele fouten gemaakt.
Soms ging ik nonchalant en onverschillig met anderen om. Het lot maakte dat ik ging zingen en over de hele wereld optrad, en toch was dit niet wat ik voor mezelf gedroomd had – soms had ik het gevoel dat het me wegleidde van mijn ware pad, dat van de schrijver. Maar ik kwam erachter dat optreden me dichter bij mensen bracht.
Het gaf me de gelegenheid om te reizen, te ontdekken, te communiceren, en me met mijn medemens bezig te houden.
In 1979 gaf ik mijn leven in de rock- ’n roll-wereld op om te trouwen en een gezin te stichten, nog een afdwaling van mijn werk als solitaire kunstenaar. Maar dankzij mijn gezin leerde ik de laatste les van Pinokkio – hoe het is om menselijk te zijn.
En altijd, in alles, in tijden van opoffering en tijden van succes heb nik geprobeerd om dicht bij mijn vlammetje te blijven, omdat dat me eraan herinnert wie ik ben.
De krekel zegt tegen Pinokkio: “Laat je geweten altijd je gids zijn.”
Deze woorden, uitgesproken door een kleine, onbetekenend insect, geven ons alles wat we nodig hebben. De persoon die jou het beste kan vertellen wie je bent, wat je zou moeten zijn, ben je uiteindelijk zelf.
-Patti Smith-
foto: averie-woodard-Av_NirIguEc-unsplash (1)
Ehm wie is Patti.....?
The power to dream, to rule
To wrestle the earth from fools
Well it's decreed the people rule
But it's decreed the people rule
We have the power
People have the power
We have the power
Bron: Choir! Choir! Choir! & Patti Smith sing "PEOPLE HAVE THE POWER" in NYC with Stewart Copeland - YouTube
Werken, bidden, studeren: leiderschap volgens Benedictus (480-547) (orpheuskijktom.com), Edith Eger, de keuze