Op de snelweg ben ik altijd in mijn element.
Kacheltje aan, soms zelfs stoelverwarming, zweet tot de bilnaad en doorrrrrrrr. Edwin Evers uit de boxen zolang het nog kan.
Of in een spannende thriller rondrijden met een storytel. Je zou bijna vergeten dat we nog auto rijden. Waar is het moordwapen? Een extra blokje om als het hoofdstuk nog niet is uitgereden. Daarnaast kan ik smakelijk lachen om de inspiratie die je tijdens de kilometers die tellen aan me voorbij razen.
Wat te denken van de firma Beenhakker waar je rolstoelen kan inslaan, waar eerst wat hak werk verricht moet worden? Ik verzin dit niet, Jens is een beenhakker en specialist in rolstoelen.
Of de deukendokter, die kan me dan een paar kilometer meenemen. Ben je gedumpt, gevallen met hardlopen, tegen de lamp gelopen? Voor een deuk groot of klein, moet je bij de deukendokter zijn. Gelukkig gaat het dan om een bedrijf dat gespecialiseerd is in het uitdeuken zonder spuiten.
De visboer met z'n unieke uithangbord waar op grote letters staat OOK haring....
Dan denk ik, dus er zijn viszaken zonder haring?
Vrachtwagens zijn zwaar beladen met humor:
#We'll meat again
#meat on the move
#I'm very heavy
#Jaag mij niet op, ik ben aan het werk en niet op de vlucht!
De achterkant van een vrachtwegen waar het op afbeelding lijkt of je tegen de voorkant aanrijdt, wordt je triller ineens werkelijkheid. Of was het toch bedrog?
Ik lever worst, met een giga leverworst op de zijkant.
Coolblue die vergeet dat we kunnen denken dus voorziet z'n vervoersmiddel met grote letters:
Bus. Klopt.
Met als hoogtepunt: Ingrediënten: Twee vrolijke chauffeurs, een potje met vet, kleurstoffen (Pantone 2925C, 290C & 021c) puur specialisme en natuurlijk een hoop liefde.
Daar hou ik van als je druk bent in je hoofd om dan toch te zien wat er staat.
Ik kom terugrijden van een condoleance, ik denk nog aan de vrouw in de kist. Wat een lijdensweg, wat mager en bovenal mis ik het leven in de kist. De laatste adem uitgeblazen. Ik besef me weer waarom ik doe wat ik nu doe. Mens en organisatie weer bezielt maken, in beweging brengen. Waarom? Omdat het leven zo kort is en je met je eigen unieke talenten en drijfveren iets te doen hebt op deze aardbol. De wil om mensen, teams te inspireren en verbinden omdat je zomaar je dag weggeeft aan de organisatie. Dan mag het op z’n minst boeiend en enerverend zijn want je geeft je leef tijd weg voor wat?
Zo mijmer ik, als mijn oog valt op het spatbord van een vrachtwagen voor me.
“Tis altied ma eemn”
Klopt,
het is altijd maar even
Bron:
Foto Unsplash, Etienne Desclides
You Tube There will be time
Tekst diverse vrachtwagens voor me