Zo, je leest dit artikel. Je bent er nu, je leeft. Heb je er eigenlijk wel eens bij stilgestaan hoe groot de kans is dat je überhaupt geboren wordt? Niet echt een vraag die dagelijks voorbij komt. Sterker nog, Je kunt denken ‘lekker belangrijk’: Ik ben er toch. Inderdaad, je bent er en hoe gaaf is dat? Als je hoort hoe groot de kans is, besef je wellicht veel sterker hoe bijzonder het is dat je er bent. Voor ik het getal noem, vraag ik je eens voor te stellen dat je je prenataal zorgen had kunnen maken.

Oepsie

Je dwarrelt als ze oepsie door het universum? ( je hebt immers nog geen naam) en plots hoor je een goddelijke voice-over die vraagt; ‘Zeg oepsie, zou jij geboren willen worden?’ Je hebt al een aantal keer naar de aarde gekeken en zou het best eens een levendig kijkje willen nemen, dus met mild enthousiasme zeg je ‘nou ja prima ik wil er wel heen.’

‘Dan zal ik je eerst vertellen hoe groot de kans is dat je er überhaupt komt. Als je de moed dan nog niet verloren hebt, kun je in de rij gaan staan bij de andere oepsies. Die staan namelijk ook te wachten.’

‘Oké’, ik zeg jij, ‘laat maar horen, hoe groot is die kans?’

De voice-over klopt het getal in het universum: ‘de kans dat je geboren wordt is………. 

eén op 10 tot 2.685.000ste.’

‘HOEVEEL?’

‘Ja, dat zeg ik, wil je er nog steeds naar toe?’

Van het getal 2.685.000 kun je misschien geen voorstelling maken: vergelijk dan de kans dat je geboren wordt met 2 miljoen mensen: de inwoners van Amsterdam, in Rotterdam In Den Haag bij elkaar. Zij gaan een spel spelen met een dobbelsteen met triljoen vakjes. Iedereen gooit zijn dobbelstenen tegelijk en alle dobbelstenen komen terecht op hetzelfde, bijvoorbeeld vakje 624.532.753.501.442.357

Uit Britse onderzoek op wereldwijde schaal blijkt dat mensen gemiddeld 14,3 uur per week besteden aan piekeren over hun gewicht, slechte relaties, de kosten van levensonderhoud en andere stressoren. Als je dit even doorrekent, krijg je het volgende voorbeeld: 

14,3 uur per week is 744 uur per jaar. Stel de gemiddelde levensverwachting gemakshalve op 80 jaar en trek 10 zorgeloze kinderjaren vanaf en je komt uit op 70 jaar maal 744 uur, dat zijn 52.080 uur aan zorgen productie per leven. Omgerekend is dat goed voor 6510 dagen zorgen maken, ofwel je investeert 17,8 jaar van je leven in de productie van zorgen, met alle gevolgen van dien. We kunnen je rustig spreken van een overproductie. De helft van de onderzochte deelnemers gaf aan dat de stress en zorgen hun gezondheid rechtstreeks hadden aangetast.

En dan te bedenken dat 97% van die zorgen ongegrond, dan wel te behandelen zijn: dan kun je gerust spreken van een mentale milieuvervuiling waar zelfs All Gore even stil van wordt.

Natuurlijk geldt dit gelukkig niet voor jou en voor mij, wij trekken het gemiddelde fors naar beneden. Maar de cijfers zeggen genoeg om de positieve agressie op te wekken hier iets tegen te doen. Geen zorgen, dat gaan we doen.

Alles bij elkaar is ons zorgen maken op zijn minst zonde van de tijd die we hier op aarde hebben. Alleen het besef al dat de kans vrijwel nihil is dat je geboren wordt en dat jij dat maar mooi voor mekaar hebt gekregen, zou je 's ochtends uit je bed moeten springen als een stuiterbal die niet kan wachten om een gave dag neer te zetten. Oké kom maar Als je geen ochtendmens bent, start dan rustig op rond 10 uur en geef dan gas en ga wat langer door.

Ik weet het, zo eenvoudig is het allemaal niet. Ik doe daar ook aan mee. Maar wat mij betreft is het de hoogste tijd voor een stevige trendbreuk in de zorgmakelarij en keuzestress. En moeten we ons mentaal opnieuw uitvinden. Goed nieuws, daar zijn we op gebouwd. 

Maak nu een tweede inventarisatie.

Schrijft de zorgen op die je maakt, waar je ging concreet bewijs voor bestaat. Deze zorgen bevatten waarschijnlijk veel speculaties over hoe dingen In de toekomst mis kunnen gaan; als-dan-scenario's. Als de economie bijvoorbeeld een nieuwe duik maakt koma verlies ik mijn baan. Je kunt extra druk op de ‘echtheid’ van je zorg zetten kom maar door je af te vragen:

• Waaruit blijkt dat het absoluut waar is dat ik mijn baan verlies? Zo dwing je jezelf met bewijs te komen. De feiten en je zorg gevoelens worden gescheiden en daardoor creëer je helderheid In de verwarring.

Ik maak me zorgen om         voor deze zorgen heb ik geen concreet bewijs

------------------------------ -----------------------------------------------------

Deze oefening help je je ervan bewust te worden dat je veel tijd besteed aan het maken van zorgen over dingen die niet echt zijn. Als je je lang genoeg zorgen maakt over zaken die niet echt zijn, dan wordt het een deel van je werkelijkheid en dat zorgt voor een behoorlijke portie stress. Ja, dat kan zelfs leiden tot zelf sabotage.

Bewustwording daarentegen dat de zorg ongegrond is, helpt om de zorgen te laten ‘verdampen. Zodra hij de volgende keer weer opkomt, pareer je hem met: ‘jou ken ik al, jou stuur ik door’. Door dit te herhalen verliest de zorg zijn kracht en verdampt.

Ja lekker makkelijk Ina, maar als ik nou zorgen in de linker kolom heb staan waar ik daadwerkelijk bewijs voor heb gevonden? Wat dan? Neem bijvoorbeeld de situatie dat je een slechte beoordeling hebt gekregen en dat als je prestaties niet verbeteren maar je job serieus op de tocht komt te staan.

Als je zorgt door bewijs onderbouwd kan worden, is de status veranderd van ‘zorg’ in ‘probleem’.

Een probleem is de situatie die om aandacht vraagt.

Dus wat ga je doen?

(Leiderschaps) coaching bij Dare! is geen easy ride.

In een vrijblijvende afspraak onderzoek je of mijn aanpak bij je past, en welke vorm van (leiderschaps)coaching aansluit bij jouw situatie.

BRON Jan van Setten, LIVE