Werk is waar de meeste mensen het grootste deel van hun dag mee bezig zijn. Het is de plek waar je groeit en ontwikkelt en waar je uiteenlopende verbindingen aan gaat met mensen om je heen. Je zou werk kunnen zien als een reis vol onvoorziene verrassingen en uitdagingen.

Maar hoe je deze reis beleeft; welke weg je in staat, welke kant zie je aangrijpt en waar het hier naartoe leidt, heeft alles te maken met je bewustzijn gaandeweg.

En dat is nu precies de uitdaging van deze tijd; om te werken vanuit een ruime bewustzijn.

We zijn gewend om te sturen op dat wat tast- en zichtbaar aan de oppervlakte gebeurt; op wat we doen, zeggen en kennen. Oftewel, de bovenstroom. Wat we niet zien, niet direct snappen, maar vaak wel voelen, is de onderstroom. Over het algemeen ongrijpbaarder, ongemakkelijker en onbekender dan de bovenstaand, maar een gebied vol potentie

Maar Robert levert het slapeloze nachten op. Hij is niet de enige leidinggevende....

De nieuwe leiding gevende functie vraagt veel van Robert en zijn privéleven begint eronder te lijden. In welke mate zorgt de Robert voor zichzelf?

Hoe kun je andere lijden als je niet aan jezelf leiding kunt geven?

Waarom is het handig om hier even bij stil te staan?

Wanneer een deel van je leven - bijvoorbeeld je werk- meer aandacht vraagt dan je aankunt, die leveren mensen tijd en energie in op andere vlakken van hun leven.

Vaak wordt dit aangeduid met de werk/ privébalans: als het op het werk te druk wordt, laat je privéleven eronder en als het privé te druk wordt, laat je werk eronder. De kern van het probleem is disbalans.

Disbalans zorgt ervoor dat je je ongemakkelijk gaat voelen, beklemt en na een poos ook ongelukkig. Maar je kunt je niet ‘ongemakkelijk’ melden op je werk, wel ziek. Disbalans in deze betekenis zorgt ervoor dat het ziekteverzuim omhoog gaat en dat mensen minder focus kunnen opbrengen dan nodig is, zowel privé als op het werk.

In het boek 'de kwestie van geluk' betoogt René Diekstra, dat de balans vijf  gebieden bestrijkt. Hij noemt dat de vijf kamers van je leven. Dit concept is gebaseerd op het idee van de Cambodjaanse arts dr Sokh, die Diekstra ontmoeten tijdens een werkbezoek aan een Thais vluchtelingenkamp. Deze meende dat het huis van je leven een werkkamer, een relatiekamer, gezondheidskamer, vrijetijdskamer en een spirituele of zingevingskamer heeft.
Elk van deze kamers heeft aandacht nodig en moet bewoonbaar zijn en blijven.

In de praktijk vergeten we echter vaak kamers als er in één van de kamers veel drukte ontstaat. Robert zegt bijvoorbeeld afspraken met zijn vrienden af en gaat niet meer naar de sportschool als het op het werk te druk is. Dergelijk gedrag wordt in sommige kringen nog steeds stoer gevonden, Maar het is natuurlijk dom: wie stelselmatig één van de kamers van zijn leven verwaarloosd, kan er naar een poosje niet meer in wonen. Je verwaarloost de gezondheidskamer en je wordt ziek of loopt blessures op. Je verwaarloost je relatiekamer en er kan een relatiecrisis ontstaan met partner en/ of kinderen of ouders.

Of je vriendenkring strompelt ineen en je raakt sociaal geïsoleerd. Je verwaarloost je zingevingskamer en je vraagt je vertwijfeld af wie je bent, wat de bedoeling van jouw leven eigenlijk is. Je verwaarloost je werkkamer en de waardering en arbeidsvreugde nemen snel af. Je verwaarloost je vrijetijdskamer en je voelt je opgejaagd en onvrij, ook als je geen primaire taak hebt op dat moment.

Leiders worden vaak uitgenodigd steeds harder te werken.

Het is van belang je daar tegen te wapenen en de balans te bewaken. Een goede leider probeert niet alleen zelf in balans te blijven, maar moedigt dat ook bij zijn of haar mensen aan.

Het opjagen van medewerkers om een taak eerder of sneller af te krijgen, is een teken van armoedig leiderschap.

Natuurlijk kan er ooit een crisis zijn in een van de levensgebieden van jezelf of een van je medewerkers, bijvoorbeeld op het werk. De leiders behandelt dat als een brand in één van de kamers en ziet erop toe dat zijn mensen niet mee opbranden.

bron: leiderschap in beeld