We lopen wat en dan komt weer die opmerking. 'Waarom werk je zo hard? Je kan als ondernemer toch meer vrij nemen.' Ik kijk naar Noa, onze hond, die vrolijk hard rent, alle eenden uit het water kan laten opstijgen. Ik zucht en hou me stil. De ander ratelt door: 'nee ik vind het heerlijk, 24 uur werken is genoeg voor mij, ik hou van m’n vrije tijd, heerlijk om in de middag te gaan Netflixen.'

Ik probeer de liefde van het ondernemen over de bühne te brengen bij de ander. Want dat is het namelijk. Zo van je werk houden dat het geen werk meer is. Natuurlijk neem je tijd voor je klanten, doe je nog iets extra’s, lees je dat boek, de boekhouding of past iets ALTIJD nog in je agenda. Maar van binnen zucht ik, het heeft toch geen zin. We zitten in een andere Netflix serie van het leven.

Ik moet dan ergens gelijk denken aan Herman Finkers:

                                                                                                                                                                          foto designecologist-P1sMtXL4jow-unsplash

Dit gezegde biedt een mooie geheugensteun voor wie zich minder van het oordeel van anderen wil aantrekken. Een van de belangrijkste dingen in het leven is dat mensen doen wat hen gelukkig maakt. Zelfs als dat ervoor zorgt dat jouw mening of gedrag afwijkt van de norm.

Blijf dichtbij jezelf

Het is ontzettend moeilijk om je niks aan te trekken van het oordeel van anderen, maar tegelijkertijd ook heel belangrijk. Soms kan kritiek opbouwend zijn of uiten vrienden en familie hun oordeel uit bezorgdheid of liefde. Dan is het natuurlijk goed om te luisteren. Maar op het moment dat jij niet het gevoel hebt dat een oordeel terecht is, is het net zo belangrijk om die mening naast je neer te kunnen leggen. Op die manier zorg je ervoor dat je niet aan het oordeel van anderen onderdoor gaat, maar dichtbij jezelf blijft.

Ik val maar meteen maar met de deur in huis. Onze trots zit ons regelmatig in de weg. Soms een beetje en soms heel erg. Vooral in situaties van ruzie, strijd of onenigheid is het moeilijk om onze trots opzij te zetten. Dan blijven we vastzitten, luisteren we niet naar elkaar en komen we geen stap vooruit. Door onze trots opzij te zetten, scheppen we weer ruimte. Ruimte om tot elkaar te komen en tot een bevredigende invulling te komen. Dit voelt als een grote stap en geeft veel voldoening als het lukt. 

Door onze trots opzij te zetten, scheppen we weer ruimte.

De vraag is of jij bereid bent om als eerste je trots in een discussie te laten varen? Omdat je gelooft dat dit tot meer resultaat leidt dan koppig en standvastig te blijven en je eigen gelijk te willen halen. Ben jij hiertoe bereid om dit daadwerkelijk te doen.

foto: zuzana-ruttkay-1kslaBtXBk8-unsplash

Een bekende uitspraak is: ‘wil je gelijk of wil je geluk?’. We illustreren deze uitspraak met een verhaal over twee Joodse broers. 

Twee Joodse broers hebben al jaren ruzie. Hoewel ze nauwelijks met elkaar spreken, besluiten ze op een dag hun kwestie voor te leggen aan een wijze rabbi. 

De oudste broer gaat in de ochtend alleen naar de tempel van de rabbi. Deze rabbi zit in een kleine zaal samen met zijn leerling. De oudste broer komt binnen en gedurende een half uur vertelt hij zijn verhaal, wat er is gebeurd en waarom hij van zijn standpunt overtuigd is. De rabbi zit de gehele tijd zwijgzaam te luisteren en wacht totdat de oudste broer is uitgesproken. Dan zegt de rabbi slechts één zin: ‘Jij hebt helemaal gelijk.’ 

De oudste broer dankt de rabbi hartelijk en loopt met grote tevredenheid naar huis. ‘Zie je wel. Ik had gelijk’, dacht hij bij zichzelf. En hij was vol trots. In de middag gaat de jongste broer naar de rabbi om zijn verhaal te doen. De rabbi zit wederom in de kleine zaal samen met zijn leerling. 

Gedurende een half uur vertelt de jongste broer zijn verhaal, wat er is gebeurd en waarom hij van zijn eigen standpunt overtuigd is. De rabbi zit wederom de gehele tijd zwijgzaam te luisteren en wacht totdat de jongste broer is uitgesproken. Dan zegt de rabbi slechts één zin: ‘Jij hebt helemaal gelijk.’ 

Ook de jongste broer dankt de rabbi hartelijk en loopt met grote tevredenheid naar huis. ‘Zie je wel. Ik wist het wel. Ik had gelijk’, zei hij tegen zichzelf. Ook hij was vol trots. Nadat de jongste broer vertrokken was, wilde de rabbi opstaan om de tempel te verlaten. Maar toen deed de leerling, die alle tijd in stilte had geluisterd, zijn mond open. Hij kon het niet laten om zijn meester aan te spreken. 

En hij zei: ‘Meester, wat doet u nu? Beide verhalen van de twee broers waren compleet tegenovergesteld en u geeft ze allebei gelijk. Dat kunt u toch niet maken? En dat hoort u als meester toch helemaal niet te doen?’ Waarop de rabbi op een rustige toon antwoordt: ‘Jij hebt helemaal gelijk.’

foto: anton-mislawsky-bEt1yhLX7oo-unsplash

Soms lijkt het wel eens of mensen en dieren nauwelijks van elkaar verschillen. Maar gelukkig is er toch wel een groot verschil tussen mens en dier. Dit heet het bewustzijn.

Een manier om dit nader uit te leggen is het principe van stimulus-respons. Dat is een dierlijk principe, een oerprincipe. De vraag is of jij bereid bent om als eerste je trots in een discussie te laten varen?

Het principe van stimulus-respons wil zeggen dat er in een situatie een bepaalde trigger (stimulus) ontstaat, waarop een automatische reactie (respons) plaatsvindt. Deze reactie gebeurt zonder bewust na te denken. Het gebeurt gewoon. Dierlijk gedrag bestaat uitsluitend uit stimulus respons processen. Het is als het ware: actie – reactie, actie – reactie, actie – reactie. En ga zo maar door. Anders gezegd: dieren volgen hun instinct en kunnen daar niet van afwijken.

Da's voor de meeste eenden waar Noa bij in de buurt komt een drama maar ja......

foto: FranklinCovey

Wij zijn niet veroordeeld tot automatisch gedrag, we kunnen zelf kiezen hoe te reageren. Een voorbeeld: iemand reageert onvriendelijk of geïrriteerd. Dan ontstaat vaak de neiging, de automatische reactie, om geïrriteerd of boos te reageren. Je kan je voorstellen dat dit niet heel effectief is. Wanneer we uitgaan van stimulus – vrije keuze – respons, kunnen we zelf beslissen hoe we reageren.

Bijvoorbeeld door rustig te blijven en te vragen wat de ander dwarszit of waar we hem of haar mee kunnen helpen. En in een dergelijke situatie wordt iets essentieels van jou gevraagd: je trots opzij te zetten om anders dan gebruikelijk te reageren. Dit is niet altijd makkelijk, maar het is wel degelijk mogelijk.

Oefen ermee. Hiermee laat je zien dat je boven dierlijk gedrag uit kunt stijgen. En bovendien zal een gesprek een prettiger vervolg krijgen. Mensen beschikken over zelfbewustzijn Excuses

Tenslotte nog een laatste opmerking die alles te maken heeft met het opzij zetten van onze trots. Iets wat jou veel kan opleveren, zowel zakelijk als privé. Wij zijn allemaal mensen. En mensen maken nu eenmaal fouten, doen ‘domme’ dingen of vergissen zich. Ieder van ons doet dit. Jij en ik. Meestal gebeurt dit onbewust en onbedoeld. Vrijwel niemand staat ’s ochtends op en zegt: ‘Vandaag ga ik eens kijken wie ik kan kwetsen of het leven zuur kan maken.’ Ben jij in staat om jouw excuses aan te bieden wanneer je iets gedaan hebt wat je achteraf gezien beter anders had kunnen doen?

foto: allen-taylor-dAMvcGb8Vog-unsplash (2)