‘Geef me de moed om te veranderen wat ik kan veranderen’, schreef Franciscus van Assisi. Niet altijd eenvoudig voor mensen, soms moeten ze liefdevol tot actie worden gemaand. Of een trapje in de kont krijgen.  Inzicht in hun eigen overtuigingen kan hierbij helpen, zo leren ze weer te weten wat ze willen!

‘Ik kan niet tegen onrecht’, zegt Maaike. Ze heeft me verteld over haar leidinggevende. Onlangs schold hij haar uit, dat was al voor de derde keer. Hij beschuldigde haar van iets wat zij niet had gedaan. Ze kreeg geen gelegenheid uit te leggen wat er was gebeurd. Op de mail die ze hem er later over schreef, heeft ze geen enkele reactie gehad, laat staan een excuus. Ze vindt het heel onrechtvaardig. ‘Ik word altijd zo boos van onrecht’, zegt ze. 

                                                                                                                                                           foto: pascal-bernardon-VK5OAHsM_l4-unsplash

Mensen die niet tegen onrecht kunnen, hebben veelal het beeld dat de wereld en de mensen op die wereld perfect zijn of zouden moeten zijn. Als dat beeld en de werkelijkheid niet met elkaar overeenkomen, is er boosheid die voortkomt uit onmacht. De onmacht dat je niet in staat bent de wereld en de mensen die je ontmoet te veranderen. Het lukt je niet de werkelijkheid en de beelden die je hebt van dei werkelijkheid met elkaar in overeenstemming te brengen.

Want de werkelijkheid is vaak niet zo perfect als we zouden willen. We zijn immers allemaal aan het ‘mensen’. Nazmiye Oral, schrijfster en actrice, introduceerde dit werkwoord in het programma Zomergasten. Ze zegt:

‘Wij mensen doen goede dingen en minder goede dingen. We zijn aan het proberen. Maar we leven in een imperfecte wereld waarin van alles gebeurt en dingen fout gaan. Met mensen die verre van perfect zijn.’

Volgens Oral is het belangrijk die imperfectie te accepteren. Als we dat doen, ontstaat er compassie voor anderen voor onszelf. 

Het tijdens de coaching onderzoeken van het wereld- en mensbeeld van cliënten kan zinvol zijn. Het kan ze bewust maken van de overtuigingen die ze hebben over de wereld waarin ze leven en de mensen die ze tegenkomen, bij te stellen. Het bijstellen van beelden kost tenslotte minder moeite dan strijden voor een perfecte wereld. 

                                                                                                                                                                        foto  jason-hafso-56kt2kToZV4-unsplash (1)

In een organisatie waar ik vertrouwenspersoon ben, vindt veel onrecht en oneerlijkheid plaats. De medewerkers die zich bij me melden, hebben al veel geprobeerd om de situatie te verbeteren. Ze zijn vaak moegestreden en uitgeput. Soms zijn ze beland in een conflict omdat hun bemoeienissen en correcties niet op prijs worden gesteld. Ook hier lijkt het belangrijk dat medewerkers hun strijd staken om zich bewust te worden van hun situatie. Pas als zij accepteren dat de organisatie waar zij werken is zoals ze is, ontstaat er ruimte om te kiezen wat te doen: berusten in de situatie en ermee leren leven, werken aan mogelijkheden ter verbetering van de organisatie, of weggaan en zoeken naar een andere baan. Als die keus gemaakt is, komt er weer beweging en kan iemand verder. Franciscus van Assisi beschreef die levensles in de volgende woorden:

De oprechte aandacht en het begrip dat Maaike van mij en anderen kreeg, maakten dan haar boosheid minder werd. Inzicht in haar opvattingen over onrechtvaardigheid hielpen haar in beweging te komen. Ze wist weer wat ze wilde. Ze wilde geen scheldende, slecht functionerende leidinggevende. Wat hij deed, vond ze niet oké. Ze had haar leidinggevende vaak genoeg aangesproeken, zonder resultaat. Ze wist dat ze hem niet kon veranderen. Toch had ze de moed om nog een poging te doen de situatie te verbeteren. Ze besloot samen met een aantal collega’s - hij schold ook op hen - een signaal af geven bij de hogere leidinggevende in wie ze vertrouwen had. Als de situatie niet zou veranderen, zou ze op zoek gaan naar een andere baan. Helemaal niet rechtvaardig. Maar beter voor haar. 

                                                                                                                                                            foto: bruno-nascimento-PHIgYUGQPvU-unsplash (2)

We hebben allemaal een eigen manier waarop we omgaan met sociale situaties. De manier waarop je aangeeft wat je van iets of iemand vindt, wat je wilt, wat je nodig hebt van een ander of wat je juist niet wilt.  

Globaal gesproken zijn er drie verschillende manieren. In welke herken jij je het meest?  

Sub-assertief

Sub-assertieve mensen durven niet of nauwelijks voor zichzelf op te komen. Je staat vooral de ander ten dienste. Je houdt te weinig rekening met jezelf en komt daardoor ook vaak tekort in situaties met anderen. Je voelt je ook eerder slachtoffer van je omgeving dan een speler. Dit betekent ook dat je vaak veel opkropt. Het risico: stressklachten en overbelasting. 

Agressief

Agressieve mensen walsen makkelijk over anderen heen, zonder dat soms zelf in de gaten te hebben. Dit is het type mensen waar je aan denkt als je het gewoonlijk over ‘assertief’ hebt. Ze komen uit voor wat ze zelf willen of wat ze van iets vinden zonder rekening te houden met de consequenties voor de ander. Soms is er sprake van de ander kleineren, soms de ander in de hoek drukken. Net als sub-assertiviteit heeft deze manier negatieve consequenties. Het lokt veel afwijzende reacties op en leidt snel tot conflicten en uitsluiting. Ofwel: je maakt er geen vrienden mee en het leidt tot ongezonde stress. 

Assertief

Kenmerkend voor een echt assertieve houding is:

• Je komt op voor jezelf op een directe, open en redelijke manier door uiting te geven aan wat je voelt, denkt, wilt en niet wilt
• Je durft je te laten kennen, je gevoelens en kwetsbaarheid te tonen
• Je voelt je verantwoordelijk voor jezelf
• Je gaat conflicten niet uit de weg

Maar je blijft bij dit alles tegelijkertijd rekening houden met de gevolgen ervan voor de ander. Je laat de ander uitdrukkelijk in zijn of haar waarde en respecteert de behoeften en wensen van die persoon. Mensen die zich overwegend assertief gedragen en opstellen zullen minder last hebben van stress. 
                                                                                                                                                                                           foto: week 5 mind korrelatie

Zo aan het einde en praktische checklist om met meer zelfvertrouwen te leven. Want alleen dan kunnen we beter omgaan met tegenslagen. En tegenslagen zijn er altijd. Lees de praktische checklist om voor jezelf op te komen!

‘Even without success, creative persons find joy in a job well done. Learning for its own sake is rewarding’
– Mihaly Csikszentmihalyi

Omgaan met tegenslagen

Tegenslagen. Hoe klein of groot ze ook mogen zijn. Ze horen bij het leven. Die droombaan die je niet hebt gekregen, een gebroken relatie of het overlijden van je hond. Het hoort er allemaal bij. En ook al denk je dat je soms de enige bent met tegenslag, iedereen heeft er last van.

Het gaat er niet om dat je geen tegenslag hebt. Het gaat erom hoe je omgaat met die tegenslag. En uiteindelijk bepaalt de omgang met de tegenslagen uit het verleden de resultaten voor je toekomst.

                                                                                                                                                        foto: markus-spiske-QozzJpFZ2lg-unsplash

1. Teveel dingen tegelijk willen. We zijn niet gemaakt om meerdere dingen tegelijk te doen. Vaak gaan we ons hierdoor juist meer zorgen maken dan minder. Verbeter één ding tegelijk.
2. Geen doelen opstellen. Hoe kunnen de vraag ‘wat is belangrijker voor me?’ stellen als we niet weten wat belangrijk voor ons is?
3. Overal ja tegen zeggen. Hoe kunnen we tijd voor onszelf nemen als we overal ja op zeggen? Niet meer doen dus.

foto: joshua-hoehne-ELSj9Rf4vAI-unsplash